Red Centre, Helicopter, Swag, Kangoeroeweeshuis

Alweer een week geleden dat ik een update plaatste. Heb in de tussentijd ook veel gedaan en weinig tijd gehad. Afgelopen week hebben we doorgebracht in "The Red Centre". De dag nadat we in Coober Pedy hadden geslapen zijn we naar Alice Springs gegaan, een rit van zo een 7,5 uur. We vertrokken erg vroeg, rond half 5. Ron wilde ons onderweg een mooie zonsopkomst laten zien. Op de weg ernaar toe stond een bord dat de weg gesloten was. Ron heeft het bord opzij gezet en is gewoon doorgereden. "Mijn verantwoordelijkheid. Ik zie wel hoe ver we komen en anders draai ik de bus gewoon om". Er was op de weg niets te zien waarom het gesloten zou zijn en de zonsopkomst was inderdaad prachtig. De volgende stop was bij een sandlake, een grote witte vlakte. Zonnebril op was aan te raden. We hebben hier hele leuke foto's gemaakt waarbij 1 iemand heel groot lijkt en de anderen heel klein. Half de middag kwamen we aan in Alice Springs. Lekker gezwommen met een aantal van de groep, gegeten en daarna gezellig gekletst op het terras.

De volgende dag vertrokken we later dan gepland. Onze bus was kapot en Ron moest eerst de vervangende bus ophalen. We kregen een of andere oude bus, slechte airco, oncomfortabel. We gingen naar Uluru. Eind van de middag aangekomen, even wat boodschappen gedaan en daarna door. We zouden de Uluru, Ayers Rock, bij zonsondergang gaan bekijken. Die verandert iedere keer van kleur. Er was champagne, alcoholloze drank en hapjes. Erg gezellige avond. Ook de volgende ochtend moesten we erg vroeg op. Er stond een wandeling om de Uluru gepland. Aangezien het overdag zo een 38 graden is, moet je deze zo vroeg mogelijk maken. Rond half 6 begonnen we te wandelen. We hadden een ontbijtboxje meegekregen en halverwege hebben we ontbeten. Na zo een 4,5 uur buiten geweest te zijn waren we terug bij de bus. Even een uurtje gezwommen bij het hotel. Het volgende wat Chantal en ik gingen doen was een 25 minuten durende helicoptervlucht boven Uluru en Kata Tjuta!!! Zo ontzettend gaaf! En wat ging de tijd snel voorbij!!

Weer een ochtend vroeg op staan, dit keer voor een wandeling door Kata-Tjuta. Deze was moeilijker dan de dag ervoor, omdat je door de rotsen liep, soms moest klimmen en klauteren. Ook nu waren we zo een 3 uur aan het wandelen. We zouden rond 15:00u gaan rijden dus 's middags met zn allen in en rond het zwembad gezeten. We reden zo niet op het heetst van de dag naar Kings. Canyon. Daar aangekomen kregen we uitleg over de swag. Een soort combinatie tussen een tent en een slaapzak. Bij het kampvuur 's avonds lekker marshmallows gemaakt en werden er verhalen verteld. Bedtijd, in de swag gekropen. Dit is niet veel meer dan een uitgebreide slaapzak met een matras erin en een slaapzak.. Deze kan je helemaal dichtritsen. Je ligt dan met je hoofd hoofd onder gaas waardoor je uiteraard frisse lucht krijgt, maar ook een prachtige sterrenhemel kunt zien. Het enige wat je hoort zijn de geluiden van de natuur. Ik moest midden in de nacht naar de wc en kon de rits van de swag niet open krijgen... Dat geeft je dan wel even een opgesloten gevoel! Maar de aanhouder wint ;-). Ook nu moesten we erg vroeg op staan, er stond wederom een wandeling op het programma. Ook weer dwars door de rotsen, duurde zo een 2,5 uur. Terug naar de camping om de swags op te ruimen en koers te zetten terug naar Alice Springs.

Gisteren, vrijdag dus, was alweer de laatste dag met de groep! Altijd wel een beetje een rare dag. In de ochtend nog naar twee plaatsen gereden om nog meer natuur te bekijken. 'S middag met wie wilde geluncht in het centrum. Was een rare sfeer in het restaurant. Er komen veel aboriginals die hun eigen taal spreken. Het leek wel of we op de markt waren. Na de lunch hadden we de rest van de middag vrij. Chantal en ik hadden ons opgegeven voor een optionele excursie, een kangoeroe weeshuis. We werden 17:15 opgehaald. Deze man heef momenteel 17 kangoeroes die niet meer terug kunnen naar de natuur, omdat ze te veel aan mensen gewend zijn. Een daarvan is een kleintje die nog in de "buidel" gedragen moet worden. Die mochten we om en om vasthouden, zo lief!! We hebben een wandeling door zijn terrein gemaakt om de rest van de kangoeroes te zien. Hij heeft ook nog kangoeroes ergens apart zitten. Daar mogen geen mensen bij, zodat hij die later wel terug kan zetten in de natuur.

Als laatste met de hele groep ergens gegeten. Toen was het tijd om afscheid te nemen. Het waren 2 erg leuke weken met een gezellig groep. Afscheid is toch altijd een beetje raar. Vandaag op naar de volgende stap van onze mooie reis, we vliegen naar Sydney, om daar de laatste paar dagen door te brengen.